Verslag bezoek aan Roemenië maart 2017

Kennis maken met het allerarmste Roma familie van het dorp.

Beste lezers, (foto`s hieronder)

Vorige week mochten we weer veilig thuis komen nadat we een week in Roemenië zijn geweest. Het is altijd weer een lange rit met de auto van ongeveer 17 uur. We proberen altijd in de avond aan te komen en na de gebruikelijke begroetingen gaan we lekker ons bed in. Maar er moet altijd eerst gegeten worden, de gastvrijheid is nog altijd even groot! Als je bij mensen op bezoek komt willen ze je altijd wat geven, en, ze maken altijd tijd voor je vrij!  Daar kunnen wij nog wat van leren. 

Het eerste dorp waar we komen is Kécz bij ds. Miké Pál. `s Morgens bij het ontbijt praten we bij over zijn en onze omstandigheden. Na zoveel jaren is er een band met hem en zijn gezin en is het weer fijn om daar te zijn. We bezoeken de school en kijken hoe de aanbouw van 4 lokalen vordert. Dit wordt gefinancierd door een zakenman uit Zwitserland. Er is gevraagd of wij het schoolplein van de zomer kunnen inrichten. Het tafeltje dekje project loopt nog altijd goed. Rond de 23 oudere en/of zieken mensen krijgen op dinsdag en donderdag een warme maaltijd. Wij zijn samen met de dominee mee geweest om het hen te brengen. Er wordt dan gelijk naar het wel en wee van de mensen gevraagd en er wordt met hen gebeden. Omdat wij niet met hen kunnen praten zingen we met elkaar een psalm. Het eten wordt klaar gemaakt in de keuken die al jaren heel intensief gebruikt wordt. Mooi is dat om te zien. Wij als commissie gebruiken dezelfde warme maaltijd en het smaakt ons prima! We bezoeken nog vrienden in het dorp en lopen een rondje door de Romawijk.

De volgende dag gaan we richting Valea Lui Mihai waar dr. Marika Turucz woont. We worden hartelijk ontvangen en gaan eerst bij de gehandicapten kijken. Het is prachtig weer en de kinderen zijn buiten aan het spelen waar nieuwe speeltoestellen zijn geplaatst. Wat is het toch mooi hoe Marika zich voor deze kinderen inzet! Gelukkig komen er nu rond de 21 kinderen naar dit gebouw, dat is weleens anders geweest. De ouders durfde niet met hun gehandicapt kind naar buiten te komen. Gelukkig weet Marika dat te doorbreken. Daarna rijden we naar het bejaardenhuis voor een ontmoeting met m`n grote vriend Philip! Deze bejaarde man fleurt helemaal op als ik hem een bezoek breng. Hij zingt voor me en we lachen er samen heerlijk om! Even genieten voor ons alle twee!  We gaan terug naar het huis van Marika waar we een heerlijke Hollands maaltijd van rundvlees, aardappels en groente te eten krijgen. Klaargemaakt door haar trouwe hulp Agie! Ondertussen is er iemand aan de deur die met een zaag in zijn vingers heeft gesneden en het bloed behoorlijk. Marika kan er weinig aan doen en stuurt hem door naar het ziekenhuis. De ambulance komt zo…..50 minuten later! Verder praten we bij haar bij over haar omstandigheden en haar plannen die ze nog altijd heeft. Ze is nu bezig om een soort blijf van mijn lijf huis op te zetten samen met studenten. Ze vraagt of wij hier nog spullen voor kunnen geven, ze heeft een heel lijstje en we gaan kijken of we wat voor haar kunnen betekenen. Ze vraagt ook naar paracetamol en vitamine D voor de kinderen. Het is wel te krijgen in Roemenië maar ontzettend duur.

Het volgende dorp is Kiskereki, waar zoveel bekenden wonen en ook de gastvrijheid groot is! We hebben een gesprek met een Roma man, Johnny Canalas, om hem te helpen zijn levensomstandigheden te verbeteren. De kinderen slapen letterlijk op de grond, tuinaarde dus. Er zijn geen tafel en stoelen en in de winter is het binnen net zo koud als buiten. Een eigen gebreide deken die we regelmatig krijgen wordt daar achtergelaten. De kinderen die er rond lopen zijn van verschillende ouders die er meer niet dan wél zijn. Twee vrouwen die we zien zijn zwanger en moeten daar straks in 2 piepkleine huisjes met totaal 4 bedden met elkaar leven. Niemand kan er lezen of schrijven en we vragen of ze de kinderen willen schoon maken zodat ze naar school kunnen. We geven hen schone kleding voor de kinderen, shampoo, zeep en eten. Hij krijgt een zadenpakket mee zodat hij als het goed gaat van de zomer van zijn eigen tuintje kan eten. Maar hij moet er wel mee aan het werk! En daar zijn we heel benieuwd naar hoe dit proces gaat verlopen. We hopen en bidden dat deze eenvoudige dingen mee werken voor een beter leven maar nog fijner zou het zijn als hij gaat inzien dat door het geloof in de Heere Jezus hem een nog veel mooier leven wacht.

Het is “bid week” in een naburig dorp waar de burgemeester naar toe gaat. Dirk-Jan en Danielle gaan daar met hem naar toe en Adrie en ik rijden naar Debrecen in Hongarije om Henk van het vliegveld op te halen. De maaltijd gebruiken we met elkaar bij de ds. Istvan in Asszonyvására.

Zondagmorgen luisteren we naar een Nederlandse preek en om 11 uur gaan we naar de kerk in Kiskereki. Daar preekt ds. Oroszi Kalman die ze beroepen hebben. De andere dominee die er gestaan heeft is naar een kleinere plaats gegaan. Begin mei weten ze of hij het beroep aan neemt. Na de dienst hebben we nog een gesprek met hem wat makkelijk gaat omdat hij goed engels praat en maken we nader kennis. `S middags gaan we naar de kerk in Paptamási bij Ds. Lászlo Pál. Als hij de kerk binnen komt zie ik gelijk dat hij de preekjas van Ds. Karels aan heeft. Dat was wel een leuk moment. Hij preekte over de blinde Barthimeûs en dat vertaalde hij aan het einde van de dienst voor ons nog kort in het engels. Zondag 2 april was er zijn intrede dienst, jammer dat we een week te vroeg waren.

Op maandag gaan we weer naar Paptamási maar nu om voedselpakketten mee weg te brengen naar arme en zieken mensen. We dachten dat het nog wel mee viel met arme mensen in dat dorp maar niets is minder waar. Achter de grote hekken die er meestal voor de huizen staan gaat er nog een hoop armoe schuil. Een oma die zorgt voor haar kleinzoon die geen ouders meer heeft en grote zorgen maakt om hem als zij er niet meer is. Een man die geen geld heeft voor hout en in bed ligt om warm te blijven. Een gescheiden moeder die zorgt voor haar zwakbegaafde zonen in de leeftijd van 40 tot 52 jaar en waar het hele huis en omgeving een trieste aanblik geeft. Je weet niet hoe mensen in verdrietige omstandigheden terecht zijn gekomen.                                                                           We hebben een fijn gesprek met de dominee en hij en zijn vrouw zijn blij dat we hen bezocht hebben. We zijn er altijd welkom! Na een overvloedige maaltijd die door gemeenteleden is klaar gemaakt gaan we verder op reis richting Tirgu Müres . Daar in Chirileu is het Wellantcollege aan het werk voor Asociatia Roman Works. Twee leerkrachten waaronder onze diaken Boer hebben daar met 6 jongens 500m2 bessen planten gepoot. Prachtig om te zien hoe deze jongens met elkaar aan het werk waren voor hun medemens in Roememië. Maar ook jongens van de lokale agrarische school hielpen mee.

Na een autorit van 5 uur komen we weer aan in Kiskereki om afscheid te nemen van al onze vrienden. Na een korte nachtrust stappen we in de auto om 17 uur later weer veilig in Hardinxveld aan te komen. Door de Heere bewaard en gespaard op de gevaarvolle wegen.

Een prachtige week met veel indrukken, mooie en bemoedigende gesprekken ligt weer achter ons. We hopen en bidden dat het werk van onze commissie gezegend mag worden en dat we door ons werk een stukje “christen zijn”  in de praktijk mogen brengen. Wat ons volgende project is, is nog niet helemaal duidelijk. Maar een stukje structurele hulp blijft nodig! U kunt daarvoor u gift over maken op NL65RABO 0395079012. Boven dit alles is de zegen van de Heere onmisbaar en vragen wij of u de mensen en het werk in uw gebeden wilt gedenken.

Namens de CHR, met vriendelijke groet, Jannie